olimpik
Kuşadası Olimpik Triatlonu 2016
23 Eylül Cuma akşamı 2 triatlet arkadaşımla beraber gece yola çıkarak başladı yarış macerası. Sabah Kuşadası merkezine vardığımızda gözümden uyku akıyordu. Arkadaşlarım Adnan ve Marten şehir merkezine yakın oda tuttukları için onları orada bırakıp, ben çocukluğumda ailece tatile gittiğimiz Güzelçamlı’daki Askeri Kamp’ta konaklamaya geçtim.
Yıllar sonra burayı görmek hem dinlendirici hem de duygu yüklü bir deneyim oldu benim için:
Yarış öncesi böyle sessiz ve huzurlu bir yerde konaklamak iyi gelir diye ummuştum ama pek de öyle olmadı. Eski günler aklıma geldi, zaman çok hızlı geçiyor. Her neyse, bu yazının konusu olmadığı için esasa dönelim 🙂
Hava çok rüzgarlı ve deniz o kadar dalgalıydı ki sonraki gün nasıl yüzeceğimi kara kara düşünmeye başladım:
Cumartesi günü karbonhidrat yüklemesi yaparak (makarna ve pizza ile), teknik komitede yarış hakkındaki detayları dinleyerek ve akşam arkadaşlarla sohbet şeklinde geçti. Yarış alanına 30km mesafede olmanın bedeli az uyumak ve yorgunluk oldu maalesef.
YARIŞ SABAHI:
Sabah 5:45 te kalktığımda hava karanlıktı ve dün geceden aldığım sandviç ve muzu yiyip hızlıca tri suit imi giyip odadan ayrıldım. Dalga yoktu ama hava çok serindi.Araçla Kuşadası merkeze yakın bir yere aracı parkedip kalan noktaya bisikletimle ulaştım. Böylece yarış sonrası trafiğe kapalı alanda kalmayıp beklemeden İstanbul’a dönüşe geçebilecektik.
Saat 07:45 itibariyle değişim noktasında tüm eşyalarımı yerleştirdim. Kask, bisiklet, koşu ve bisiklet ayakkabıları, enerji jeli, çorap, küçük ayak havlusu (denizden çıkınca kurulamak için), yarış gözlüğü.. Sonra da beklemeye koyulduk arkadaşlarla..
Yarış öncesi en çok düşündüren durum bisiklet parkurunun son anda değişmiş olması ve inişli çıkışlı, mazgalların olduğu, ondulasyonlu yüzeyli ve dar yollardan geçtiğiniz bir parkur olmasıydı. Tecrübeli triatletlerden Duygun’un tabiriyle teknik bir parkurdu. Bu durumda ben bisikletimi fazla sınırda sürmeyecektim. Lastik patlama riskini göze alamazdım.Yarış mesafesi 1,5km yüzme, 40km bisiklet ve 10km koşudan ibaret olduğu için bisiklet sonrası koşuyu da düşünmek gerekiyor tabi.
YARIŞ:
Yarışı olabildiğince görsel paylaşarak anlatmaya çalışacağım bu hem yazının sıkıcı olmasını engelliyor hem de okuyucunun triatlona olan ilgisini arttırıyor..
Saat 09:10 gibi deniz kenarında yerimizi almaya başladık. İsimlerimiz sırayla anons ediliyordu. Sonrasında adımızı görevlinin tuttuğu listede işaretleterek deniz kenarına geçtik.
Saat 09:20 gibi yarış başladı. İlk çıkanlar arasında olmadım ama en arkada da kalmadım, yaklaşık 10 m suda koşmaya çalıştım, sonrasında da suya dalıp 1500 m lik kulaç yolculuğuna başlamış oldum 🙂
Çıkışta ilk 200m boyunca yediğim tekme ve tokatları, ilk dubadan dönerken ensemden asılıp önüme geçen triatleti (numarasını göremedim yoksa biliyorum ben napcamı :)) ) ve son 300m de çıkan dalga nedeniyle yuttuğum suları saymazsak herşey yolunca geçti. Bir de sudan çıkarken ayağımın kayıp sendelediğimi de eklemek gerekiyor gerçi :
3.turda keskin virajlardan birisine geldiğimde biraz hızlı girdiğimi farkettim, tam o sırada da önümdeki bir kadın triatlet gidonu sola kırınca az kalsın çarpışıyorduk. Ben kendi hatam adına dönüp özür dileyerek pedallayamaya devam ettim.
Yokuşlarda herkesi geçtim, inişlerde henüz tecrübeli olmadığım için temkinli olmak adına fren yapınca hızlı gruplar beni geçti.
Bisikletten indiğimde süreye baktığımda 30,4 km/s ortalama hız gösteriyordu. Hedefimin üzerinde olduğu için memnun oldum.
23 Ekim’de Gloria Ironman 70.3 öncesindeki son yarışımdı Kuşadası. Arkadaşlarla yorucu ama keyifli bir haftasonu geçirmemize vesile oldu.
Dönüş yolu tam bir çileydi. Akıllı adam işi değil Kuşadası’na direksiyonla gelip yarıştıktan sonra tekrar dönüşe geçmek :)) Şaka tabi, bitiş çizgisinin verdiği haz her türlü zorluğa değer.
Sonraki yarış belli. 23 Ekim’de Gloria Ironman’de çok daha zorlu bir sınav var. O zamana kadar görüşmek üzere.
Sevgiler,
Ümit
Triatlon federasyonu sorumluları ve yarışın sorunsuz geçmesini sağlayan tüm gönüllülere buradan kendi adıma teşekkür ederim.
Fotoğraflar için beni desteğe gelip yalnız bırakmayan Emre’ye ve bilgisini esirgemeyen Seha Abi’ye bir kez daha teşekkür ederim.
